ΕΚΑΤΗ
Η Εκάτη ήταν μια από τις μεγάλες θεότητες των Ορφικών. Το όνομα της ήταν το θηλυκό του Έκατος, παλιού επιθέτου του Απόλλωνα. Εκάτη είναι «αυτή που λάμπει μακριά στα βάθη του ουρανού» ή «εκείνη που στέλνει από μακριά το φως της». Η λατρεία της περιλάμβανε τόσο τη γη όσο και τη θάλασσα και τον ουρανό. Η εξουσία της απλωνόταν σε όλες τις λειτουργίες της ανθρώπινης ζωής. Ήταν κόρη του Πέρση και της Αστερίας, σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου.
Η λατρεία της ήταν εκείνη του φεγγαριού. Σε καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις η Εκάτη παρουσιάζεται με τρεις μορφές που συμβολίζουν τις τρεις διαφορετικές και διαδοχικές όψεις του φεγγαριού στις τρεις φάσεις του.
Για τους προληπτικούς στην αρχαία Ελλάδα ήταν θεά της μαγείας και των φαντασμάτων. Προστάτευε τη μαγεία σε όλες τις μορφές της. Στο αδύνατο φως της Εκάτης και στο ουρλιαχτό των σκυλιών που θυσίαζαν για χάρη της, οι μάγισσες έλεγαν τα μαγικά τους λόγια με σκοπό να καλέσουν στην επιφάνεια της γης τις ψυχές των νεκρών ή να κάνουν το φεγγάρι να κατέβει από τον ουρανό.
Η λατρεία της ήταν εκείνη του φεγγαριού. Σε καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις η Εκάτη παρουσιάζεται με τρεις μορφές που συμβολίζουν τις τρεις διαφορετικές και διαδοχικές όψεις του φεγγαριού στις τρεις φάσεις του.
Για τους προληπτικούς στην αρχαία Ελλάδα ήταν θεά της μαγείας και των φαντασμάτων. Προστάτευε τη μαγεία σε όλες τις μορφές της. Στο αδύνατο φως της Εκάτης και στο ουρλιαχτό των σκυλιών που θυσίαζαν για χάρη της, οι μάγισσες έλεγαν τα μαγικά τους λόγια με σκοπό να καλέσουν στην επιφάνεια της γης τις ψυχές των νεκρών ή να κάνουν το φεγγάρι να κατέβει από τον ουρανό.
Ορφικός Ύμνος προς την Εκάτη
Εἰνοδίαν Ἑκάτην κλήιζω, τριοδῖτιν, ἐραννήν,
οὐρανίαν χѳονίαν τε καὶ εἰναλίαν, κροκόπεπλον,
τυμβιδίαν, ѱυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν,
Περσείαν, φιλέρημον, ἀγαλλομένην ἐλάφοισι,
νυκτερίαν, σκυλακῖτιν, ἀμαιμάκετον βασίλειαν,
ѳηρόβρομον, ἄζωστον, ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσαν,
ταυροπόλον, παντὸς κόσμου κληιδοῦχον ἄνασσαν,
ἡγεμόνην, νύμφην, κουροτρόφον, οὐρεσιφοῖτιν,
λισσόμενος κούρην τελεταῖς ὁσίαισι παρεῖναι
βουκόλωι εὐμενέουσαν ἀεὶ κεχαρηότι ѳυμῶι.
Την Εκάτη εξυμνώ, που τη λατρεύουν στις οδούς και στις τριόδους, την επέραστη,
την ουράνια και την επίγειο και τη θαλασσινή πού έχει κίτρινο πέπλο, αυτή πού
φροντίζει για τους νεκρούς και που είναι ενθουσιασμένη ανάμεσα στις ψυχές των
νεκρών, την Πέρσεια, αυτή πού αγαπά την ερημιά και ευφραίνεται με τα ελάφια, την
νυκτερινή, την προστάτη των σκύλων, την ακαταμάχητη βασίλισσα αυτήν πού θηρεύει
ταύρους, τη βασίλισσα πού έχει τα κλειδιά όλου του κόσμου, την οδηγό, τη νύμφη
αυτή που ανατρέφει παιδιά και πού περιφέρεται στα βουνά αυτή την κόρη ας
παρακαλέσουμε να παρευρεθεί στις ιερές τελετές με ευμενή πάντοτε διάθεση προς τον
ηγέτη και με χαρούμενη καρδιά.
οὐρανίαν χѳονίαν τε καὶ εἰναλίαν, κροκόπεπλον,
τυμβιδίαν, ѱυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν,
Περσείαν, φιλέρημον, ἀγαλλομένην ἐλάφοισι,
νυκτερίαν, σκυλακῖτιν, ἀμαιμάκετον βασίλειαν,
ѳηρόβρομον, ἄζωστον, ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσαν,
ταυροπόλον, παντὸς κόσμου κληιδοῦχον ἄνασσαν,
ἡγεμόνην, νύμφην, κουροτρόφον, οὐρεσιφοῖτιν,
λισσόμενος κούρην τελεταῖς ὁσίαισι παρεῖναι
βουκόλωι εὐμενέουσαν ἀεὶ κεχαρηότι ѳυμῶι.
Την Εκάτη εξυμνώ, που τη λατρεύουν στις οδούς και στις τριόδους, την επέραστη,
την ουράνια και την επίγειο και τη θαλασσινή πού έχει κίτρινο πέπλο, αυτή πού
φροντίζει για τους νεκρούς και που είναι ενθουσιασμένη ανάμεσα στις ψυχές των
νεκρών, την Πέρσεια, αυτή πού αγαπά την ερημιά και ευφραίνεται με τα ελάφια, την
νυκτερινή, την προστάτη των σκύλων, την ακαταμάχητη βασίλισσα αυτήν πού θηρεύει
ταύρους, τη βασίλισσα πού έχει τα κλειδιά όλου του κόσμου, την οδηγό, τη νύμφη
αυτή που ανατρέφει παιδιά και πού περιφέρεται στα βουνά αυτή την κόρη ας
παρακαλέσουμε να παρευρεθεί στις ιερές τελετές με ευμενή πάντοτε διάθεση προς τον
ηγέτη και με χαρούμενη καρδιά.
